Wat de socialisatie en het houden van konijnen als huisdier betreft bestaan er nog veel misvattingen. Zo is het goed om te weten dat het grootste gedeelte van de konijnen er niet van houdt om opgetild te worden. Daarnaast zijn konijnen actieve dieren, ze vinden het vaak niet prettig om lang stil te zitten. Dit maakt dat er over het algemeen niet van een konijn verwacht moet worden dat het ervan houdt om behandeld te worden als een knuffel. Zeker, sommige konijnen vinden het wel fijn om uren op schoot te zitten en geaaid te worden, maar deze verwachting mag nooit een reden zijn om een konijn aan te schaffen. Mensen die uitsluitend een knuffeldier verwachten zou ik dan ook niet aanraden om een konijn aan te schaffen.

 

De opvatting dat konijnen graag op schoot gezet worden komt voort uit de manier waarop konijnen tientallen jaren als huisdier zijn gehouden. Waarbij in veel gevallen een klein hokje in de tuin werd gezet en het konijn werd aangeschaft voor de kinderen. Ook wordt een konijn vaak gezien als een soort simpele variant van een hond of kat. Hierbij hebben mensen vaak geen tijd voor een hond of kat en vervolgens wordt besloten tot de aanschaf van een konijn. Waarbij wel van het konijn wordt verwacht dat het alle voordelen bezit die honden en katten ook hebben, zoals het houden van knuffelen en het mensgericht zijn. Beide voorbeelden maken duidelijk dat er regelmatig op een verkeerde manier naar het houden van konijnen wordt gekeken. Ook omdat er vaak geen rekening wordt gehouden met het feit dat ook een konijn, net als een hond en een kat, een gedegen opvoeding en socialisatie nodig heeft. Van een hond wordt immers ook niet verwacht dat de opvoeding stopt na het ophalen van een hond bij de fokker en zo zou dat bij konijnen ook niet verwacht moeten worden.

 

Wat is wel de juiste manier om naar konijnen te kijken? Het is goed om daarvoor terug te gaan naar waar het huiskonijn van afstamt, namelijk het wilde konijn. Wilde konijnen zijn in tegenstelling tot een hond of kat vlucht- en prooidieren. Om te overleven als prooidier is het eigenlijk een vereiste om te leven vanuit angst. Altijd op de hoede voor naderend gevaar en mogelijke aanvallen. Nu zijn huiskonijnen natuurlijk al eeuwenlang gedomesticeerd, maar veel eigenschappen van het wilde konijn zijn nog terug te zien in de konijnen die als huisdier gehouden worden. De angst en waakzaamheid van wilde konijnen is iets waar ook gedomesticeerde konijnen in enige mate mee geboren worden. Jonge konijnen van twee weken oud schieten bijvoorbeeld hun nest in bij ieder geluid of mens dat ze zien: potentieel gevaar! Vluchten is altijd de eerste instinctieve reactie.

 

De instinctieve angst van konijnen onderschrijft het belang van een goede socialisatie op jonge leeftijd. Dit is dan ook de voornaamste reden dat de jonge konijnen van BramsRabbits in een gastgezin geplaatst worden, om zo al op jonge leeftijd te wennen aan contact met mensen. Een groot deel van de jonge konijnen is hierdoor al op jonge leeftijd niet meer bang voor mensen, doordat de gastgezinnen een groot deel van hun tijd investeren in de jonge konijnen. Een gesocialiseerd konijn staat echter niet synoniem aan een konijn dat ervan houdt om opgepakt en vertroeteld te worden. Veel konijnen vinden het wel fijn om veel geaaid te worden, maar sommige konijnen ook niet. En het merendeel van de konijnen houdt er niet van om opgetild te worden. Dit duidt niet op een verkeerde socialisatie bij gastgezinnen, maar is simpelweg natuurlijk gedrag.

 

Ook stopt de socialisatie van een konijn niet op een leeftijd van 2 maanden, of op het moment dat u de konijnen daadwerkelijk in huis hebt gehaald. In een nieuwe omgeving speelt vrijwel altijd die eerste instinctieve eigenschap van een konijn weer even op: angst. Dit betekent dus dat u ook na het ophalen van uw konijnen in de meeste gevallen nog tijd zult moeten steken in de socialisatie van de konijnen. In een nieuwe omgeving, met nieuwe mensen, andere geluiden en geuren moet opnieuw het vertrouwen van het konijn gewonnen worden. Zodat het konijn niet weer terugvalt in het instinctieve gedrag. Vaak zijn konijnen in een nieuwe omgeving snel gewend, maar soms kost dit tijd. En met tijd doel ik niet op enkele dagen, maar meestal gaat dit om weken en soms zelfs om een paar maanden. Veel jonge konijnen zijn bij het gastgezin volledig gewend aan mensen en helemaal niet meer angstig. Maar diezelfde jonge konijnen kost het vaak nog steeds een tijde om in een nieuwe omgeving te wennen.

 

Het is dus niet abnormaal dat uw konijn een week na de verhuizing nog onwennig of bang is. Soms wordt door onze werkwijze met gastgezinnen verwacht dat onze konijnen per definitie op de tweede dag na de verhuizing volledig gewend zijn, niet meer angstig en het liefst de hele dag geaaid worden. In veel gevallen is dit inderdaad het geval, maar bij minstens zoveel jonge konijnen is dit niet de realiteit. Dat is niet te wijten aan de socialisatie bij het gastgezin, of de behandeling bij de fokker maar enkel aan de naam die het dier draagt, namelijk ‘konijn’. En geen hond, kat of speelgoedknuffel.

 

Bovenstaande tekst klinkt allicht als een logisch verhaal, maar het biedt natuurlijk geen concrete handvatten in de manier waarop u uw konijn zou moeten behandelen in de eerste periode na de verhuizing. Allereerst is het goed om het oppakken van de konijnen zeker in de eerste periode te vermijden. Veel konijnen vinden dit eng en het zou daarom extra angst in de hand werken als u dit wel zou forceren. Het is goed om te beginnen met het aaien van de konijnen en bijvoorbeeld eten uit de hand laten eten. Op die manier wint u het vertrouwen van het konijnen en het eten geven maakt dat u wordt geassocieerd met iets positiefs. Wanneer u een ren heeft is het aan te raden om ook in de ren te gaan zitten. Zodat de konijnen op ooghoogte alles kunnen ontdekken. Konijnen hebben namelijk enkel horizontaal zicht, alles wat van boven komt zien ze dus niet. Onverwachts oppakken of aanraken van boven kan daardoor voor schrikreacties zorgen.

 

Mocht u merken dat uw konijn na een tijd volledig aan u gewend is en dus niet meer bang of schrikachtig is, is het mogelijk om het konijn voorzichtig te laten wennen aan het optillen. Geen enkel konijn vindt optillen prettig, maar een konijn dat niet meer angstig is zal het uiteindelijk vaak wel accepteren. Ze ondergaan het, maar vinden het niet per definitie fijn. Houd daar rekening mee en pak de konijnen niet onnodig op, maar enkel voor praktische zaken. Zoals bijvoorbeeld het verplaatsen naar een ren, of het konijn in de vervoersbox zetten voor de dierenarts. De beste manier om een konijn op te pakken is door uw ene hand onder zijn kont te houden en de andere hand onder zijn borst. Als u hem eenmaal opgepakt hebt laat hem dan op uw onderarm rusten. Op die manier zit het konijn weer in een natuurlijke houding.